M'n hele dag was rotslecht; verschrikkelijk slecht geslapen, alles liep mis, het gevoel "heeft het allemaal wel zin"... Gemopper als de dochters teveel lawaai maakten of te weinig geduld hadden, enfin, ik moet bekennen, ik was vandaag niet zo'n beste mama vrees ik...
Bij het slapengaan zeg ik hen dat ook. Sam kan me alleen maar de stralendste glimlach geven en Loena is spontaan superlief ("dankjewel voor het verhaaltje mama",..)
We zitten met ons drietjes op het bed, ik zet een muziekdoosje met een dansend elfje-met-toverstaf... De meisjes kijken verwonderd en muisstil naar dat dansende wezentje, ik kijk verwonderd naar die oogjes die zo stralen. Alsof het georkestreerd was (maar dat was het niet) komen we dichter bij elkaar te zitten totdat we samensmelten in een mama-dochter-dochter knuffel... Zucht. Het leven is toch mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten