Je zou ze kunnen bekijken als een eenvoudig kinderspelletje; maar ze zijn véél meer dan dat...
Dit "spelletje" is immers een heuse ademhalingsoefening! Om alle pluisjes ineens weg te blazen, moet je echt wel eerst diep inademen! Ik probeer zelfs eerst altijd een paar "oefeninademhalingen", waarbij je eerst je buik en dan je borst goed omhoog laat komen, en dan een paar "oefenuitademhalingen", waarbij je je zachtjes tussen lippen blaast en zo veel langer kan uitademenen! De pluisjes dan effectief zelf wegblazen geldt natuurlijk ook als ademoefening.
Ook als concentratie-oefening kan het tellen. Je kan een kind immers vragen vooraf zich op iets te concentreren (een wens), daarna de handeling te doen (het wegblazen), terwijl je voortdurend aan die wens blijft denken. Je kan dit bijvoorbeeld ook doen door de wens te visualiseren en samen met je kind een beeld erbij te bedenken. Sluit je ogen, denk aan het beeld dat je gekozen hebt, blazen, ogen openen... wat heb je gezien??!!
Nog grootster wordt het wanneer je wat gaat filosoferen. Wat is een wens? Je kan iets kleins wensen, voor jezelf; "ik wens dat ik vandaag een leuke dag heb". Kan je ook een wens doen voor andere mensen, bijvoorbeeld "ik wens dat wij (alle kindjes van de klas) vrijdag op onze schoolreis leuk kunnen spelen. Kan je nog verder denken, en wensen iets wensen waar alle kindjes gelukkig mee zijn? Wat is iets wat alle kindjes gelukkig maakt? Iets om te eten? Iets om te spelen? Mensen om hun heen hebben die hen graag zien? (enfin dit was wel de maximum-filosofeer-grens bij Loena; maar ze dan is ook nog maar kleuter hé!)
Uiteraard leent het pluisjesverhaal zich ook prima als natuurfenomeen. De pluisjes hebben de wind nodig, komen elders terug op de grond, als ze in goede grond vallen, water hebben,... komt er volgend jaar een nieuwe paardebloem uit. Ook hier kan je zover in gaan als je wilt: de wind is essentieel, anders zouden alle pluisjes gewoon ter plekke op de grond vallen, maar dan zijn er veel te veel zaadjes op een klein plekje en hebben ze niet allemaal een plekje om te groeien...
Fysici onder ons zouden allicht ook een verhaal kunnen bedenken over hoe zo'n pluisje net in elkaar zit dat het kàn vliegen (heb zelf geen kaas gegeten van fysica dus hier heb ik me niet aan gewaagd)
Voor diegenen die denken dat ik het allemaal veel te serieus neem, zo'n paardebloempluisje; ik doe er ook wel eens iets heel eenvoudig mee hoor. Zo hebben we er daarstraks enkel een liedje over gezongen. Ik had op de melodie van "krokusbolletje" al een tekstje verzonnen over de paardebloem, voor een yoga-bloem-handhouding. En tenmidden van al die gele paardebloemen en witte pluisjes verzon ik dan ook maar een tekstje over de pluisjes." paardebloemebloempje, geef de zon een zoentje, met je kleuren groen en geel, op je dunne steel. paardebloemepluisje, zoek je een nieuw huisje, vlieg maar door de blauwe lucht, land zachtjes met een zucht. " is wat de inspiratie van het moment mij bracht...
Maar zelfs als je dat allemaal wat veel vindt.... soms houden we het bij hoe Sam met paardebloemen en pluisjes omgaat... verwonderd kijken, eens voelen, en lachen omdat we het zo mooi vinden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten