Veel meer dan dat...

na de gele paardebloemen, zie je ze stilaan overal verschijnen: de paardebloempluisjes...
Je zou ze kunnen bekijken als een eenvoudig kinderspelletje; maar ze zijn véél meer dan dat...
Dit "spelletje" is immers een heuse ademhalingsoefening! Om alle pluisjes ineens weg te blazen, moet je echt wel eerst diep inademen!  Ik probeer zelfs eerst altijd een paar "oefeninademhalingen", waarbij je eerst je buik en dan je borst goed omhoog laat komen, en dan een paar "oefenuitademhalingen", waarbij je je zachtjes tussen lippen blaast en zo veel langer kan uitademenen! De pluisjes dan effectief zelf wegblazen geldt natuurlijk ook als ademoefening. 
Ook als concentratie-oefening kan het tellen. Je kan een kind immers vragen vooraf zich op iets te concentreren (een wens), daarna de handeling te doen (het wegblazen), terwijl je voortdurend aan die wens blijft denken. Je kan dit bijvoorbeeld ook doen door de wens te visualiseren en samen met je kind een beeld erbij te bedenken. Sluit je ogen, denk aan het beeld dat je gekozen hebt, blazen, ogen openen... wat heb je gezien??!!
Nog grootster wordt het wanneer je wat gaat filosoferen. Wat is een wens? Je kan iets kleins wensen, voor jezelf; "ik wens dat ik vandaag een leuke dag heb". Kan je ook een wens doen voor andere mensen, bijvoorbeeld "ik wens dat wij (alle kindjes van de klas) vrijdag op onze schoolreis leuk kunnen spelen. Kan je nog verder denken, en wensen iets wensen waar alle kindjes gelukkig mee zijn? Wat is iets wat alle kindjes gelukkig maakt? Iets om te eten? Iets om te spelen? Mensen om hun heen hebben die hen graag zien? (enfin dit was wel de maximum-filosofeer-grens bij Loena; maar ze dan is ook nog maar kleuter hé!)
Uiteraard leent het pluisjesverhaal zich ook prima als natuurfenomeen. De pluisjes hebben de wind nodig, komen elders terug op de grond, als ze in goede grond vallen, water hebben,... komt er volgend jaar een nieuwe paardebloem uit. Ook hier kan je zover in gaan als je wilt: de wind is essentieel, anders zouden alle pluisjes gewoon ter plekke op de grond vallen, maar dan zijn er veel te veel zaadjes op een klein plekje en hebben ze niet allemaal een plekje om te groeien...
Fysici onder ons zouden allicht ook een verhaal kunnen bedenken over hoe zo'n pluisje net in elkaar zit dat het kàn vliegen (heb zelf geen kaas gegeten van fysica dus hier heb ik me niet aan gewaagd)
Voor diegenen die denken dat ik het allemaal veel te serieus neem, zo'n paardebloempluisje; ik doe er ook wel eens iets heel eenvoudig mee hoor. Zo hebben we er daarstraks enkel een liedje over gezongen. Ik had op de melodie van "krokusbolletje" al een tekstje verzonnen over de paardebloem, voor een yoga-bloem-handhouding. En tenmidden van al die gele paardebloemen en witte pluisjes verzon ik dan ook maar een tekstje over de pluisjes." paardebloemebloempje, geef de zon een zoentje, met je kleuren groen en geel, op je dunne steel. paardebloemepluisje, zoek je een nieuw huisje, vlieg maar door de blauwe lucht, land zachtjes met een zucht. " is wat de inspiratie van het moment mij bracht...
Maar zelfs als je dat allemaal wat veel vindt.... soms houden we het bij hoe Sam met paardebloemen en pluisjes omgaat... verwonderd kijken, eens voelen, en lachen omdat we het zo mooi vinden!

Creativiteit gevraagd, 2x/dag

De stap is gezet. Loena gaat naar school. Al 5 halve dagen achter de rug. Nooit gedacht dat de stap zo groot zou zijn. Ik dacht dat "de moeilijkheid" enkel zat in het idee dat ik haar elke dag (in tegenstelling tot voorheen 2 dagen in de week) en in een grotere groep (23 kindjes in het klasje, maar in de school natuurlijk veel meer) zou moeten acherlaten. Maar da's blijkbaar peanuts in vergelijking met de échte moeilijkheid... als bij toverslag is mijn kleine meisje verdwenen...en krijg ik er een groter exemplaar voor in de plaats... nog altijd even lief natuurlijk, maar groter... dat weet ze zelf ook dus ze "doet" ook groter... met alle plezante en minder plezante kantjes erbij...
Maar goed, uitwijken over de emotionele belading van dit ervaren de voorbije week was eigenlijk niet de bedoeling. Ik wou eigenlijk wat schrijven over een belangrijk praktisch aspect waarmee we de eerste schooldagen geconfronteerd werden: iets lekkers, gezond, houdbaar voorzien voor tijdens het snackmoment. Binnenkort proberen we een dagje of ze voor-én namiddag op school kan blijven, dan zijn dus al 2 doosjes-met-inhoud...
Appel? Handig als ze 't in zijn geheel kan eten, maar daar moeten we nog wat op oefenen. En in schijfjes is 't zo snel bruin... Net een oplossing uitgeprobeerd: gedroogde appel!!! Met een uitsteker-apparaatje kon ze kiezen tussen sterretjes, bloemetjes,... enfin het werden dus appel-hartjes. Bestrooien met een beetje kaneel, meteen de kruidendroger in, en ondertussen zijn ze klaar. Een kruidendroger is hiervoor iets superhandig, maar redelijk duur in aankoop, maar gewoon in de oven moet volgens mij ook lukken!
Boterhamkoekjes: met hetzelfde apparaatje, een boterham beleggen naar wens, vormpje kiezen, uitsteken, en je hebt "leuke" snackjes... Als er veel tijd is doen we dit soms ook als we gewoon een boterhammaaltijd hebben, en Loena eet dan opvallend beter dan een gewone boterham waarbij telkens de discussie "niet de kaas tussen je boterham vandaan eten" aan de orde is...
Komkommer! lekker fris, naar keuze in handige staafjes te snijden, of bloemetjes door de schil er met een fijnschiller over de lengte om de cm er af te schillen
Kerstomaatjes! is denk ik het lievelingseten van Loena!
broccoli, als je dat toevallig de dag ervoor toch hebt klaargemaakt, maar dan opletten dat je de roosjes niet te plat kookt!
Worteltjes: in schijfjes of staafjes
druiven
rozijntjes
gedroogde abrikozen
cashewnoten (zijn zachter dan andere noten, dus prima voor kindjes!)
blokjes (geiten)kaas
enfin dat zijn zo de ideeën die ik had... als er iemand nog leuke tips heeft... altijd welkom...
(ps. we hebben ook wel een keertje toevlucht genomen tot de superlekkere-en-toch-onder-de-omschrijving"gezonde koek zonder chocolade"-vallende bert&ernie koekjes die we in bioplanet kopen... toch ook altijd handig om in huis te hebben)

wat smaakt de lente heerlijk!

Desondanks het weerbericht dat veel regen voorspelt, is het potverdorie toch al een aantal dagen best mooi zonnig weer geweest. Hopelijk ook morgenvoormiddag, dan is het weer mama&kids time (terwijl papa nog wat langer slaapt omdat hij met de nacht moet gaan werken). En nu wil ik morgen toch echt wel richting Liereman; voor twee dingen: ZEVENBLAD en PAARDEBLOEMEN. Omdat je daar verdomd lekkere dingen mee kan maken! 't Is niet mijn verzinsel, dus met dank aan Christine van de Orangerie in Noorderwijk, waar ik een paar jaar geleden een geweldige kruidencursus volgde. Sindsdien staan volgende lekkernijen jaarlijks als vaste traditie op het lentemenu...                     
                                                       

Eerst het zevenblad. Als je je afvraagt, waar vind ik dat? wel: zo ongeveer overal. Let er maar eens op, eens je het kent, vind je het echt overal terug; in de tuin, langs de weg, bosranden,... Ik heb ondertussen zo m'n vast plekje om te gaan oogsten, redelijk dicht tegen (maar niet in) een natuurgebied. De jonge blaadjes zijn uiteraard het lekkerste! Zevenblad barst van de vitamines en mineralen(provitamine A, vit C, magnesium, calcium, silicium), het is dus echt gezond! Je kan de blaadjes ook rauw toevoegen aan een salade. Of je maakt er een superlekkere ovenschotel mee!  Let wel: je hebt véél nodig, omdat het -zoals spinazie- heel erg slinkt als je het stooft in de pan. Dus ik pluk een goeie emmer vol; thuisgekomen snij ik te dikke steeltjes er nog af, slechte blaadjes eruit, wassen, droogzwieren, en samen met champignons (de bruine kastanjechampignons zijn er het lekkerst bij) en een fijngesneden ui eventjes bakken in wat vetstof. Dan een beetje bouillon toevoegen en een tiental minuutjes goed laten sudderen. De bouillon giet je er dan terug af, en gebruik je om een witte saus te maken samen met wat boter, bloem en room. De groenten gaan in een ovenschotel, overgieten met de saus, en afdekken met schelletjes geitenkaas. Na twintig minuutjes en eventjes onder de gril, heb je echt een superlekker kruidig gerecht! Lekker bij rijst, puree, aardappelkoekjes,...
Liever op een andere manier? Eigenlijk kan je elk gerecht met verse spinazieblaadjes, ook met zevenblad maken.
                                                            
Maar we plukken natuurlijk ook paardebloemen. Nu wordt van de paardebloem meestal de wortel (lever-en galondersteunend) of de blaadjes (nierondersteunend) gebruikt. De jonge blaadjes kan je ook gebruiken in een salade, een omelet,... Ik ga nu echter voor de bloemen. Een paar handen vol paardebloemen laat je daarna in water even koken en nog een nachtje trekken.  Daarna de vloeistof zeven en uitpersen (neteldoek). Daarna moet er zoetstof bij: ofwel suiker, als je het langer wil bewaren, ofwel half suiker, half agavesiroop. Je doet dit naar smaak, echter om te bewaren moet er toch wel 1 kg suiker op 1 liter water in. Ook wat citroensap of een citroen in schijfjes toevoegen, en op een laag vuur zonder deksel laten indikken tot de gewenste siroopdikte. Pas op, eens afgekoeld is het altijd nog wat dikker! Héél lekker op de boterham, op pannenkoeken,... Je kan uiteraard ook met geleisuiker werken voor een confituur. 
Ik zal niet beweren dat deze siroop tot de categorie "gezond" hoort hoor, maar wel leuk om te maken met iets wat je gewoon maar voor het plukken hebt... en de pannenkoeken krijgen er toch een echte lente-toets mee!

hoe simpel schoon het leven kan zijn

een beetje vroeger dan gepland, 't is nog geen weekend, maar ben zo ontroerd naar beneden gekomen van mijn kroost te slapen leggen; het moest er dus uit, het net op, de wijde wereld in (of toch het bescheiden wereldje van wie dit leest).
M'n hele dag was rotslecht; verschrikkelijk slecht geslapen, alles liep mis, het gevoel "heeft het allemaal wel zin"... Gemopper als de dochters teveel lawaai maakten of te weinig geduld hadden, enfin, ik moet bekennen, ik was vandaag niet zo'n beste mama vrees ik...
Bij het slapengaan zeg ik hen dat ook. Sam kan me alleen maar de stralendste glimlach geven en Loena is spontaan superlief ("dankjewel voor het verhaaltje mama",..)
We zitten met ons drietjes op het bed, ik zet een muziekdoosje met een dansend elfje-met-toverstaf... De meisjes kijken verwonderd en muisstil naar dat dansende wezentje, ik kijk verwonderd naar die oogjes die zo stralen. Alsof het georkestreerd was (maar dat was het niet) komen we dichter bij elkaar te zitten totdat we samensmelten in een mama-dochter-dochter knuffel... Zucht. Het leven is toch mooi.