praktijk grow&flow !!!

Dit is het blog dat ik als inspiratieplekje wil gebruiken rond verschillende thema's. Graag nodig ik u ook uit om een kijkje te nemen op www.growflow.be , de pagina van mijn praktijk.

donderdag 26 juli 2012

wat eten we aan zee!

terug van enkele dagen zee. Met topweer natuurlijk! Vermoeiend, zo'n vakantie, maar tegelijk ook deugddoend en een bron van inspiratie. De ideeën rond kindermassage en kleuteryoga bleven stromen, maar daarover later weer meer. Vandaag is het onderwerp "gezond eten aan zee". 't Was voor mij een relatief nieuw gebeuren: aan zee met kindjes. De eerste keer was Loena nog geen jaar en was het geen strandweer, vorige jaar was Sam drie weken oud dus hielden we het ook redelijk rustig en volstond mamamelk, maar dus dit jaar: bijna 3 jaar oude kleuter + 1 jaar oude niet te stoppen dreumes + zo'n warm weer dat je wel naar het strand moest! Ondanks "vakantie" ben ik dan toch best praktisch ingesteld en ben ik het type dat toch een béétje organisatie hanteert; eigenlijk net om meer "vrijheid" en "we zien wel wat er komt" te creeëren. Niets is zo hatetelijk als vermoeid en onder het zand terug in het veel te kleine vakantiehuisje te komen en dan nog te moeten beginnen te koken; laat staan een hele afwas (te verwend met afwasmachine thuis) en een opkuis onder tafel. Er is natuurlijk overal altijd wel wat lekkers te verkrijgen, maar de gezondheidsfreak in mij wil toch liever niet elke dag frietjes of hotdog of belegde broodjes...
DUS: deze vakantie heeft mij geleerd dat er enkele essentiële dingen nodig zijn: 1. onze fietskar omgebouwd tot buggy(makkelijk op het strand, kindjes kunnen erin slapen, én een hoop bagageruimte. Een bolderkar voldoet ook aan voordeel nummer 1 en 3)          
2. een koeltas, gekoelde flesjes water dienen als drank én koelelement. Ik ben superblij met de koeltas die we als zwangerschapskado kregen bij onze mutualiteit.
 3. kerstomaatjes, komkommer vooraf in stukjes gesneden, couscous.  Deze samenstelling zorgde toch wel voor een toppicknick. Kijk, ik wil even duidelijk stellen dat ik absoluut niet miereneukerig wil doen over een beetje zand op het strand. Dat hoort er gewoon bij. Tijdens een week door de woestijn zat er overal zand, dus ook op het eten, en ik heb nog nooit zo lekker gegeten als toen. Maar, een beetje zand is nog iets anders natuurlijk dan de moddersoep-handen van Loena en de moddervrouwtjeshanden van Sam. (De foto hierbij is niet representatief voor wat ik bedoel, van  ons strandbezoek van de dag daarop waarbij we in de voormiddag post vatten op zo'n eilandje nat zand tussen de ondiepe gevormde plassen zeewater op het strand heb ik geen foto's) Daarom, even de Rapley-filosofie overboord gegooid, en enkele regeltjes ingevoerd: enkel mama  komt in de fietskarbagageruimte (om een beetje organisatie te bewaren, sorry papa maar dat systeem kreeg ik toch nooit uitgelegd), kindjes op een rijtje, en om de beurten een hapje. Ook Sam bleek plots superliefhebster van halve kerstomaatjes, die net in één keer in haar mondje paste. De komkommerstukjes worden een keertje met de lepel gegeven, en de couscous zorgt voor het nodige verzadigingsgevoel, met stukjes tomaat, komkommer, courgette, rozijntjes, nootjes, kruiden, enfin alles wat je lekker vindt.  Niet ik voor Sam denk ik al die moeite moest doen hoor, die at gewoon handen vol zand en modder :) .  Andere dingen die we beproefd hebben waren fruitsla in kleine stukjes (ook prima maar daar heb je vooraf wel wat meer werk mee) en kleine pasta met groentjes en kaasstukjes.
En leve de waterflesjes-met-sportdop! En borstvoeding natuurlijk, want ook daar teerde Sam toch nog wel op, al was het vaak meer voor het even-rusten-en-volle-aandacht-van-mama dan dat dat nog hongerstillend werkt voor haar.
Het werkte prima voor ons: én lekker, én gezond, én goedkoop,  eten altijd bij dus heel flexibel.  En het scheelt een hoop dat de maaltijd al achter de rug is als je met twee moegespeelde zandmonstertjes terug in het huisje komt: in 1 keer onder de douche, meteen bedje in. Rust.

zaterdag 14 juli 2012

met dank aan de dochter (of de juf?)


Veel te veel ideeën in mijn hoofd, evenveel enthousiasme voor al die ideeën in de praktijk om te zetten. Alleen is het soms een beetje teveel tegelijk - impatiens is niet voor niets een bachbloesem die bij mij met stip op nummer 1 staat-, en is het soms wat chaos waar beginnen... Eén van die projectjes is een vorming/workshop rond kindermassage. Vanuit de verschillende opleidingen massage die ik volgde, mijn geloof in de kracht van aanraking, en de massagespelvormen die in de kleuteryoga gebruikt worden en waar je eindeloos op verder kan borduren; eigenlijk een logische stap om al die dingen eens te bundelen in een verteerbare workshop. Ik heb al een blanco-word-document opgeslagen onder de titel "kindermassage", maar verder was ik dus nog niet, als ik begin blijf ik meestal schrijven en daar heb ik niet altijd de tijd voor dus probeer ik die dingen in hapklaardere brokken te doen. Waar dus mijn allerliefste schattige grootste dochter ineens met zo'n hapklaar brokje op een presenteerblaadje tevoorschijn kwam, ik wist niet of ik nu moest lachen of bleiten met dergelijke bijna goddelijke interventie. Nu vind ik mijn dochter fantastisch maar omdat het echt zo ongelooflijk goddelijk was, vermoed ik toch ook dat de juf er voor iets tussenzit.
Dus bij deze, deel ik graag met jullie een superleuke massagetechniek!

Nodig: een vingerpopje. Met een drie maanden oude Loena kocht ik er eens in de ikea voor een spotprijsje omdat ik toen ik een fase zat dat ik dacht alles te nodig hebben voor kindjes. Ze waren hier een beetje in de vergetelhoek geraakt (dat heb je dan als je die redenatie bij alles maakt: dan heb je teveel en gebruik je lang niet alles en vergeet je zelfs dat je ze hebt). Maar kijk se, ook dat was misschien toch wat goddelijkheid want nu krijgen ze eerherstel! Volgens mij vind je in Hema en dat soort winkels ook wel mooie exemplaren. Echt fantastisch is het assortiment op www.earthgames.nl, maar natuurlijk flink wat prijziger.
Uiteraard kan je kind een vingerpopje uitkiezen, je kan eventueel met twee popjes werken, één voor elke hand. Voor kindjes die nog niet zo vertrouwd zijn met "masseren", kan je het opbouwen als "mag het popje jouw wangetjes eens wassen?", dan het neusje, haartjes, hand, ... Het werkte bij ons prima als ik met mijn benen opgetrokken in de zetel zat en Loena dan op mijn buik kwam zitten, leunend tegen mijn bovenbenen (maar Loena is dan ook klein voor haar leeftijd); je kan natuurlijk ook je kindje laten zitten op een stoel of krukje of laten liggen. Naast het masseren van het gezichtje (vergeet de oortjes niet!) kan je zo ook makkelijk strijkende bewegingen maken met het popje van de schouders tot de vingertoppen, van de buik tot de tenen. Gewoon over de kleren, al vond Loena het ook geweldig als ik cirkeltjes rechtstreeks op haar buikje maakte (dat gaat wat stroever als je het boven een T-shirt doet). Je moet maar eens proberen, het voelt echt héél zacht aan. Uiteraard mag je niet nee zeggen als je kindje vraagt of jij ook een massage wil!!! En uiteraard kan je je creativiteit erbij gebruiken: een liedje, een verhaaltje, al naargelang het gekozen vingerpopje.  Maar da's dan weer een ander hoofdstuk en ik mag nog niet alles verklappen want dan komt er niemand naar de workshop natuurlijk!

vrijdag 6 juli 2012

hip hip hoera

vandaag eens niets over yoga. of over kruiden. of geen zinnige zin.
vandaag stond hier in het teken van Sam haar eerste verjaardag! Altijd bijzonder, altijd een mengeling van trots, heimwee, verwondering, paniek omdat het zo snel gaat, altijd een terugblik op wat is geweest en op een vooruitblik op wat we willen dat gaat komen, altijd een flashback van het borstvoedingsmoment nu naar die allereerste drinkbeurt een jaar geleden...
Zo'n dag mag natuurlijk best bijzonder zijn, al vind ik ook wel dat we niet moeten overdrijven. De grootste feestbedoeningen, hoe sjiek of geweldig dan ook, zijn toch nog niet echt aan een één jarige besteed. Allicht onthoud zij alleen de talloze keren dat we gezongen hebben vandaag en zonder twijfel gaan haar handjes de komende dagen nog een paar keer in de lucht om eenzelfde meerstemmig persoonlijk koortje te ontlokken.
Er was nog iemand die van de verjaardag genoot: de grote zus. Met haar 2,5 gepasseerd natuurlijk de kroonillustrator bij uitstek. Alleen moest ik toch een beetje een hint gaf dat Sam vooral graag geel, rood, groen,..; zag en niet enkel bruin. Door de massa's tekeningen die ze produceert (momenteel toch wel minimum vijf stuks per dag- ik geef toe dat ze in haar tekenperiode zit) te verknippen naar vlaggetjes,  hebben we daar ook maar even netjes twee vliegen in één klap geslagen. Dat hebben we dan verder aangevuld met kleurrijke Tibetaanse gebedsvlaggetjes, we hebben nog een kast vol van ons trouwfeest. De kroon op haar hoofd was niet zo aan Sam besteed, maar wel natuurlijk een kaarsje... Instant lach en instant verwondering. Het was wel een kaarsje zonder taart, tja we hadden nu al een ijsje gaan eten eerder op de dag en eigenlijk is hier niemand grote taartliefhebber in huis.
Toch ook een klein momentje van bezinning en opperste concentratie: "welke wens gaan we doen voor Sam? dan gaan we daar héél hard aan denken terwijl het kaarsje brandt...".
Een extra dikke knuffel, nòg eens zingen, en weer een flashback wanneer ze moe maar voldaan na ons elfjesritueel (ik laat de elfjes altijd muziek komen maken bij het slapengaan, dmv een Koshi, waarover meer in een eerder bericht) als een blok in slaapvalt. Heel zachtjes, gaan liggen, oogjes toe, naar dromenland. Zo keek ik een jaar geleden en nog maanden daarna hoe ze zich even afsloot voor alle (nieuwe) indrukken en als het superschattigste snoezigste baby'tje lag te slapen..
Tijd dan voor mij en mijn echtgenoot om ons even over te geven aan nostalgie. Nog eens het fotoboek van haar geboorte. Nog eens even die momenten proberen in herinnering te brengen. Om dan vast te stellen dat dat toch niet meer helemaal gaat. Het is niet meer een jaar geleden. Het is vandaag. En morgen is morgen. De tijd gaat enkel vooruit...

gelukkige verjaardag Sam!