wat eten we aan zee!

terug van enkele dagen zee. Met topweer natuurlijk! Vermoeiend, zo'n vakantie, maar tegelijk ook deugddoend en een bron van inspiratie. De ideeën rond kindermassage en kleuteryoga bleven stromen, maar daarover later weer meer. Vandaag is het onderwerp "gezond eten aan zee". 't Was voor mij een relatief nieuw gebeuren: aan zee met kindjes. De eerste keer was Loena nog geen jaar en was het geen strandweer, vorige jaar was Sam drie weken oud dus hielden we het ook redelijk rustig en volstond mamamelk, maar dus dit jaar: bijna 3 jaar oude kleuter + 1 jaar oude niet te stoppen dreumes + zo'n warm weer dat je wel naar het strand moest! Ondanks "vakantie" ben ik dan toch best praktisch ingesteld en ben ik het type dat toch een béétje organisatie hanteert; eigenlijk net om meer "vrijheid" en "we zien wel wat er komt" te creeëren. Niets is zo hatetelijk als vermoeid en onder het zand terug in het veel te kleine vakantiehuisje te komen en dan nog te moeten beginnen te koken; laat staan een hele afwas (te verwend met afwasmachine thuis) en een opkuis onder tafel. Er is natuurlijk overal altijd wel wat lekkers te verkrijgen, maar de gezondheidsfreak in mij wil toch liever niet elke dag frietjes of hotdog of belegde broodjes...
DUS: deze vakantie heeft mij geleerd dat er enkele essentiële dingen nodig zijn: 1. onze fietskar omgebouwd tot buggy(makkelijk op het strand, kindjes kunnen erin slapen, én een hoop bagageruimte. Een bolderkar voldoet ook aan voordeel nummer 1 en 3)          
2. een koeltas, gekoelde flesjes water dienen als drank én koelelement. Ik ben superblij met de koeltas die we als zwangerschapskado kregen bij onze mutualiteit.
 3. kerstomaatjes, komkommer vooraf in stukjes gesneden, couscous.  Deze samenstelling zorgde toch wel voor een toppicknick. Kijk, ik wil even duidelijk stellen dat ik absoluut niet miereneukerig wil doen over een beetje zand op het strand. Dat hoort er gewoon bij. Tijdens een week door de woestijn zat er overal zand, dus ook op het eten, en ik heb nog nooit zo lekker gegeten als toen. Maar, een beetje zand is nog iets anders natuurlijk dan de moddersoep-handen van Loena en de moddervrouwtjeshanden van Sam. (De foto hierbij is niet representatief voor wat ik bedoel, van  ons strandbezoek van de dag daarop waarbij we in de voormiddag post vatten op zo'n eilandje nat zand tussen de ondiepe gevormde plassen zeewater op het strand heb ik geen foto's) Daarom, even de Rapley-filosofie overboord gegooid, en enkele regeltjes ingevoerd: enkel mama  komt in de fietskarbagageruimte (om een beetje organisatie te bewaren, sorry papa maar dat systeem kreeg ik toch nooit uitgelegd), kindjes op een rijtje, en om de beurten een hapje. Ook Sam bleek plots superliefhebster van halve kerstomaatjes, die net in één keer in haar mondje paste. De komkommerstukjes worden een keertje met de lepel gegeven, en de couscous zorgt voor het nodige verzadigingsgevoel, met stukjes tomaat, komkommer, courgette, rozijntjes, nootjes, kruiden, enfin alles wat je lekker vindt.  Niet ik voor Sam denk ik al die moeite moest doen hoor, die at gewoon handen vol zand en modder :) .  Andere dingen die we beproefd hebben waren fruitsla in kleine stukjes (ook prima maar daar heb je vooraf wel wat meer werk mee) en kleine pasta met groentjes en kaasstukjes.
En leve de waterflesjes-met-sportdop! En borstvoeding natuurlijk, want ook daar teerde Sam toch nog wel op, al was het vaak meer voor het even-rusten-en-volle-aandacht-van-mama dan dat dat nog hongerstillend werkt voor haar.
Het werkte prima voor ons: én lekker, én gezond, én goedkoop,  eten altijd bij dus heel flexibel.  En het scheelt een hoop dat de maaltijd al achter de rug is als je met twee moegespeelde zandmonstertjes terug in het huisje komt: in 1 keer onder de douche, meteen bedje in. Rust.